बाबांचा अभ्यास?

स्थळ : सूरत, वेळ : संध्याकाळची, ग्रूप : वात्सल्य, बडबडीचा मुद्दा : लहान मुलांचे problems.

दोन तास मुलांचे problems समजून घ्यावे कसे एक पालक म्हणून हे डोक्यावर hammer झाल्यामुळे, मी आम्च्या सिद्धिबरोबर (वय वर्षे सहा) बोलायला सुरूवात केली. आणि अहो आश्चर्यम! मला माझ्या कामाबद्दल एक वेगळाच view मिळाला.

मी: लहान मुलांना किती प्रॉब्लेमस असतात. रोज सकाळी उठायचं. अन कित्ती कामं असतात. ब्रश करायचं. अंघॊळ करायची. मग शाळेचा uniform घालायचा. लंच बॉक्स घ्यायचा. दप्तर घ्यायचे. पाण्याची bottle घ्याअयची. home work झाले की नाही चेक करायचे. रिक्षामध्ये बसायचे. दहा बारा मुलांबरोबर दाटीवाटीने बसायचे.

सिद्धी : हो नं! आणि तुम्हा मोठ्या माणसांना काहीच काम नसतं. सकाळी उठता. आयता चहा पिता. आईने बनविलेला नाश्ता खाता. ऎटीत स्वत:च्या कारमध्ये बसून कामाला जाता. संध्याकाळी घरी येताच म्हणता , "थकलो. काहीतरी खायला दे. " बरं काही मेहनतीच tension च काम तर काही करत नाही. बसून तर असता टेबल- खुर्चीवर.

मी : आणि माझा अभ्यास! तो कसा असतो?

सिद्धी : तुमचा काही अभ्यास असतो का? एवढी घरात पुस्तके आहेत. जाडी जाडी. तुम्ही काय कोणतंही पुस्तक कधीही घेता. त्यातील कोणतंही पान काढता. मी बघते, तुम्ही एका तासात दोन पाने फ़ार तर वाचता नाहीतर दोन तासात दीड पाने लिहीता. हा काय अभ्यास आहे?

मी : मग कसा असतो अभ्यास?

सिद्धी : अभ्यास म्हणजे नीट होम वर्क दिलेलं असतं. प्रत्येक सबजेक्टच एक पुस्तक असतं. एक वही असते. त्यात सगळी प्रश्नोत्तरे लिहायची असतात. दोन तासात वीस वीस पाने लिहावी लागतात. तेव्हा कुठे अभ्यास होतो.

मी : मग मी येऊ का तुझ्या शाळॆत? अभ्यास शिकायला?

सिद्धी : काही नको. तुम्हाला गुजराथीत लिहीता येत नाही. नापास तरी व्हाल जुजराथीत नाहीतर माझ्या पेपरमधून कॉपी करताना पकडले जाल तर माझे नाक कापल्या जाईल. तुम्ही तुमच्या कॉलेजमध्येच बरे आहात.