जेव्हा काहीच गोड ऊरत नाही तेव्हा चमच्याने काढून चवीने खायची असते.
कविता ही तुमच्याकडून लिहून घेत नसते
तर समोरच्याला काय आवडतं ते त्याच्या मनातलं काढून तुमच्यासमोर ठेवत असते.
कविता ही लॉकर मधल्या दागिन्यांसारखी असते
समारंभात घालून ती मिरवायची असते
म्हंटलं तर कविता अस्तित्वातच नसते
पण भारावून टाकणार्या भूतासारखी पुन्हा पुन्हा छळते
कविता ही फ़क्तं शब्दांचीच नसते
शब्दांमागच्या अर्थाची पणअसते
जमली कविता तर भावपूर्ण असते
नाही तर रद्दीचा तरी भाव पूर्ण घेते
