स्पंज

किती वाजता तू ऊठतोस सकाळी?
साडेसहाला. सातनंतर मी लोळूच शकत नाही.
(हे ह्याने आईकडून ऊचललेय. मालूताईंना आजार्पणाशिवाय कोणी सहानंतर अंथरूणात पाहीले नाही.)
मग अंघोळ लवकरच होत असेल?
अर्थात! आठच्या आत टॉवेल बाल्कनीत वाळत टांगलेला दिसेल.
(हे वडिलांकडून. कुणी नातेवाईक कुजबुजतो. ह्याचे वडिल अंघोळ करून आठला लायब्ररीत हजर! प्रत्येक पेपर आणि मॅगझिन वाचणारच.)
आता कसे काय रूटीन?
सकाळी पहिला चहा मीच बनवितो ग्रुहस्थाश्रमाला सुरवात केल्यापसून.
(बायकोने शिस्तीत ठेवलेय. एक कूजकट कॉमेंट!)
पण तुझे कपडे, मॅचिंग नेहमीच डोळ्यात भरतंय त्यानंतर.
(हीही सौंची क्रुपा.-अस्मादिक! फ़ूल स्लीव्हचाच शर्ट, तोही ईन करून, शूज कंपलसरी, डाय केसाला महीन्यातून, बेल्ट महागाचा, लग्नंसमारंभाला ठेवणीतले कपडे, वगैरे वगैरे!)
हल्ली तुझी नवीन गाण्यांवरती व सिनेमांवरही कमांड दिसतेय. नाही तू नवीन गाणी गुणगुणतांना दिसतोय.
(thanks to my teen-aged daughter who bombards me with all the trendy songs!)
बाकी शाळेत काय किंवा कॉलेज काय तू नेहमीच सिन्सिअर.
(आजीची शिकवण. आजोबा यायच्या आत सगळं तयार हवं.)
आजार्पणात सर्व काळजी घेतोस ईतरांची आणि मुख्य म्हणजे स्वतः आजारी पडत नाहीस हे काय कमी आहे?
(हा नोकरीचा परिणाम. प्रोफ़ेसरकीमुळे पाहिजे त्या वेळेस ईमर्जंन्सीच्या नावाखाली पळ काढता येतो आणि व्यायाम रूटीन नीट ठेवण्यास कॉलेजचे टाईमटेबल धाऊन येते.)
शिकवण्याचि स्टाईल बरोबर
(कारण कसे शिकवायला नको ते शाळा, कॉलेज मधे बहूतेक शिक्षकांनी दाखवून दिले होतेच. एकदा वाईट शिकवायचे नाही हे कळले की मग चांगले शिकवीण्याशिवाय दूसरा पर्यायच नसतो.)
आता हे सगळंच जर बाहेरून आलेलं, मझ्यात ईतरांच्या क्रुपेने रुजलेलं तर मग माझं स्वतःचं काय?कंटाळाच फ़क्तं माझा?
आंधळा विश्वास ठेवणं, चक्रात जूंपून घेणं, झापडं लावून काम कर्णं, ह्यात हरवलाय तो कोण?
मझा मी कोण?
एक मुलगा, एक नातु, एक नवरा, एक बाप, एक प्रोफ़ेसर, हे सर्व मायनस केलं तर उरतो तो मी काय आणि कसा असेन?
कुठे आणि कसा भेटेन मी त्याला?
की मी एक सछ्छिद्र स्पंज?
ज्यात कोणीही पाणी भरावं आणि दाबून ते केव्हाही काढून घ्यावं?
हेमंत पाटील - सूर